Ondergrondse stad

Vandaag lekker uit kunnen slapen, hoefden pas om twaalf uur bij de bus te zijn.

Op weg naar Vinh Moc, dat is bij de vroegere grens van Noord en Zuid Vietnam en dicht bij de zee en dus ook dicht bij het strand, waar zestig families onder de grond geleefd hebben,zes jaar lang, tijdens de oorlog. Zeventien kinderen zijn daar geboren. Er is een bom gegooid op het dak van die ondergrondse stad, maar die is niet ontploft, anders hadden ze het niet overleefd. De tunnels zijn in totaal 40 km lang en in drie lagen. Wij zijn een paar honderd meter door de tunnels gelopen en ik moet er niet aan denken om daar zes jaar in te moeten wonen.
Daarna gingen we naar de military zone DMZ Hue. Dat is een stukje niemandsland, acht kilometer aan weerszijde van de Ben Hai rivier. We zijn daarna de brug over gelopen van de oude grens tussen Noord- en Zuid Vietnam. De ene helft van de brug is blauw en de andere is geel gekleurd. Op het midden is een witte streep, waar je de grens oversteekt. Over een naast gelegen brug kun je er met de auto over rijden.
Na een koffiepauze in Dong Ha, reden we naar de plaats Hue, ( spreek uit Hoewee)
We konden kiezen, gezamenlijk het diner of zelf een restaurantje zoeken. De meeste kozen voor het gezamenlijke, maar wij, met onze medereizigers, die ook met ons in Sapa waren, gingen op avontuur, wat we inmiddels ook wat meer gewend zijn en hebben verrukkelijk gegeten. De meeste mensen zijn er een beetje angstig voor om zelf op onderzoek uit te gaan, maar dat is nergens voor nodig, want het eten hier is voortreffelijk en de restaurantjes zien er ook goed uit.
Na het eten naar ons hotel in de stad, weer een prima hotel. Zien er allemaal goed en comfortabel uit. Grappig wat er in de hotels allemaal klaar ligt. Shampoo en doucheschuim, maar ook voor ieder een tandenborstel, een douchemuts, wattenstokjes, een nieuw kammetje, netjes verpakt, bodylotion, schoenpoets en vaak ook een scheermesje en ook nog een stukje zeep. Gratis voor ieder een flesje water, koffie en thee.